توجه : درج کد پستی و شماره تلفن همراه و ثابت جهت ارسال مرسوله الزامیست .

توجه:حداقل ارزش بسته سفارش شده بدون هزینه پستی می بایست 180000 ریال باشد .

در صورت نیاز به راهنمائی لطفا با ما تماس بگیرید.

با پیوستن به کانال تلگرام تمبرستان به نشانی http://www.telegram.me/tambrestan  در جریان جدیدترین کالاهای اضافه شده به سایت قرار بگیرید. برای سهولت و تسریع در اتصال با گوشی موبایل میتوانید در لیست تماسهای برنامه تلگرام خود عبارت  tambrestan@ را جستجو نمائید.

مجارستان

مختصات: ۴۷°۲۶′ شمالی ۱۹°۱۵′ شرقی

جمهوری مجارستان Magyar Köztársaság مجارستان
پرچم نشان ملی
شعار ملی: موجود نیست
سرود ملی: هیمنوش
پایتخت (و بزرگترین شهر)		بوداپست ۲°۲۰′ شمالی ۱°۴۰′ شرقی
زبان رسمی		مجاری
نوع حکومت		جمهوری پارلمانی
نام حاکمان  • رئیس‌جمهور • نخست‌وزیر		پاول اشمیت ویکتور اوربان
مساحت
-	مساحت	۹۳٬۰۳۰کیلومتر مربع (۱۰۹ام)
-	‌آب‌ها (٪)	۰٫۷۴
-	تراکم جمعیت	۱۰۹‎/km۲‏ (۹۴ام)
واحد پول		فورینت (HUF)
منطقه زمانی		CET (ساعت جهانی+۱)
-	تابستانی (DST)	CEST (ساعت جهانی)
دامنه اینترنتی		.hu
پیش‌شماره تلفنی		+۳۶+

مَجارستان یا هانگری (به مجاری: Magyarország) کشوری در اروپای مرکزی با پایتخت بوداپست است. مساحت مجارستان ۹۳۰۳۰ کیلومتر مربع است. این کشور در حدود ۹ میلیون و ۸۸۰ هزار نفر جمعیت دارد، زبان رسمی آن مجاری و واحد پول آن فورینت است. پایتخت و پرجمعیت‌ترین شهر این کشور بوداپست با یک میلیون ۷۴۰ هزار نفر جمعیت است.

در حدود ۸۴ درصد از مردم این کشور مجاری‌تبار، ۱۴ درصد نامشخص، و ۳ درصد روما (کولی) هستند. زبان مجاری پرگویشورترین زبان غیر هندواروپایی در قاره اروپا است.^[۱]

زبان مجاری از خانواده فین‌واوگری است که از کوه‌های اورال سرچشمه می‌گیرند و مجاری با زبان‌های فنلاندی و استونیایی خویشاوند است.

پایه‌های مجارستان در اواخر سده نهم میلادی توسط شاهزاده آرپاد نهاده شد. فرزند نوه او یعنی استفن اول در سال هزار میلادی بر تخت پادشاهی نشست و مسیحیت را به عنوان دین رسمی مجارستان پذیرفت. مجارستان در سده دوازدهم قدرتی متوسط در جهان غرب آن زمان به‌شمار می‌آمد. بخش‌هایی از مجارستان از ۱۵۴۱ تا ۱۶۹۹ یعنی ۱۵۸ سال در زیر سلطه عثمانی قرار گرفت. مجارستان بعدها تحت فرمان هابسبورگ قرار گرفت و سپس بخش عمده‌ای از پادشاهی اتریش-مجارستان را تشکیل داد.

مجارستان در تاریخ ۲۳ اکتبر ۱۹۸۹ تبدیل به جمهوری پارلمانی دموکراتیک شد و امروزه به عنوان یک کشور توسعه‌یافته شناخته می‌شود. مجارستان از کشورهای توریستی است و در سال ۲۰۱۱ میلادی ۱۰٫۲ میلیون گردشگر را به خود جلب کرد.^[۲] مجارستان، از کشورهای سابق کمونیستی شرق اروپا، همراه با شمار دیگری از کشورهای کمونیستی سابق و همچنین قبرس و جزیره مالت در سال ۲۰۰۴ به عضویت اتحادیه اروپا پذیرفته شد.

در طول جنگ جهانی دوم و در جریان هولوکاست، نزدیک به ششصد هزار یهودی در مجارستان کشته شدند.^[۳] در آن زمان دولت وقت مجارستان، با آلمان نازی متحد بود.

امروزه، برطبق نتایج آژانس حقوق اساسی اتحادیه اروپا شدیدترین کشور یهودی‌ستیز اتحادیه اروپا مجارستان است. ۹۰ درصد یهودیان این کشور اعلام کرده‌اند که به آنها توهین و بی‌حرمتی و در بسیاری موردها حمله می‌شود.^[۴]

محتویات

تاریخ

تاریخ مهاجرت قوم مجار به جلگه دانوب دقیقاً معلوم نیست. این قوم به‌صورت قبایلی به‌تدریج از آسیا و نواحی غربی سیبری به این سرزمین آمده و پس از زد و خوردهای فراوان با دیگر قبایل برای تصاحب اراضی پربرکت سرانجام در جلگه دانوب بین نژادهای ژرمن و اسلاو حائل گردیده‌اند. این تاریخ را حدود سال ۸۹۶م. می‌دانند، یعنی زمانی‌که قبایل مجار به رهبری پرنس آرناپه ساکن حوزه کارپات (سرزمینی که از لحاظ آب و مراتع غنی بوده) را تماماً یا به‌طور وسیعی تصرف کردند و امروز به‌نام «مجارستان» و «ترانسیلوانیا» خوانده می‌شود.

حوزه کارپات که از لحاظ جغرافیایی در مرکز اروپا واقع شده از دوران ماقبل تاریخ توسط بشر اولیه اشغال شده بود. مردم دوران اولیه عصر آهن و به‌دنبال آن کِلت‌ها به‌نوبت در شروع دورهٔ حاضر توسط رومی‌ها شکست خوردند. ایالات رومی پانونیا و داسیا که در زمان حکومت تیبریوس و تراجان به تصرف درآمده بودند، دربرگیرنده قسمتی از آنچه مجارستان می‌شد بودند. پس از چهار قرن فرمانروایی رومی‌ها به‌واسطه مهاجرت عظیمی منقرض گردید. هونها به رهبری پادشاه معروف خود آتیلا، آستروگوتها ژپیدها و لونگوبارها و به‌دنبال آن‌ها آوارها که از نژاد هون‌ها بودند برای زمان کوتاهی در این مکان سکنی گزیدند.

با انقراض امپراتوری آوار به‌دست شارل ماگن، تنها گروه‌های کوچکی از آوارها در درهٔ رود دانوب باقی‌ماندند. وضعیت اجتماعی و اقتصادی این مردمان تقریباً هم‌سطح مجاری‌های غالب بود و به‌همین علت باعث همزیستی و بعدها جذب شدن آن‌ها توسط مردم مجار می‌گردید.

در قرن دهم هفت قبیله فاتح مجار که با هم متحد بودند تحت رهبری شاهزاده آرپاد مؤسس اولین سلسله مجار قرار داشتند و قدرت را به فرزندش کیزاسپرو سپردند. در سال ۹۷۲ گیزا^[۵] به‌عنوان یکی از سران قبایل مجار به ریاست اتحادیه‌ای که از این قبایل به‌وجود آمده بود انتخاب شد و به اتفاق همسرش سارولت^[۶] به آئین مسیحیت گروید و پس از وی فرزندش ایشتوان یکم^[۷] که در تاریخ مجارستان نسبت به سنت ایشتوان^[۸] شهرت دارد در سال ۱۰۰۰م. به‌عنوان نخستین پادشاه مجارستان تاج‌گذاری کرد. وی که در کودکی غسل تعمید داده شده بود بعد از تحکیم حکومت خود به‌عنوان اولین پادشاه مجارستان مسئله مسیحی کردن مجارها را رسمیت بخشید و به تأسیس صومعه و بنانهادن کلیسا اقدام کرد. سن استفان برای استقرار نظام پادشاهی و پی‌ریزی یک نظم اجتماعی پایدار کوشش‌های فراوانی نمود و مردم را مجبور کرد از آیین قدیمی به‌سمت مسیحیت بگروند.

در اواخر قرن ۱۱ کلیسا ایشتوان یکم را به خاطر خدمات وی به مقدس ملقب نمود. وی دو مجموعه عقاید برای اداره امور کشور تنظیم کرد. وی پادشاهی جنگجو بود. در جنگی که با «کنراد»^[۹] امپراتور ژرمن نمود وی را شکست داد و تا حوالی وین پیشروی کرد، و به‌علت ثروت سرشار حاصل از جنگ دانوب، خطر همسایگان اعم از امپراطوری ژرمن و بیزانس وجود داشت. مجارها نخست با بیزانس از در دوستی درآمدند و پس از شکست ژرمن‌ها در سال ۱۱۰۸ که با غلبه بر سپاهیان هانری پنجم در پوترن به‌دست آمد از جانب ژرمن‌ها آسوده‌خاطر گشتند. در سال ۱۱۸۱ با استقرار بلغارها و تشکیل دولت بلغار مرز مشترک مجارستان و بیزانس از بین رفت و خطر دوم که متوجه مجارها بود منتفی گشت. در قرن ۱۲ قدرت حکومت مرکزی رو به زوال نهاد و با رشد فئودالیسم قدرت سیستم ملوک‌الطوایفی افزایش یافت. از زمان مرگ استفان اول یک دوره ناامنی شروع شد که طی آن شورش نجیب‌زادگان پیرو مذهب قدیمی پاگان، اصلاحات اجتماعی و مذهبی پادشاه را به مخاطره انداخت. در هر حال این شورش فرونشانده شد و حملات آلمان‌ها از غرب و کومان‌ها از شرق سرکوب گردید.

طی سده‌های ۱۱ و ۱۲ پادشاهان دودمان «آرپاد» مجارستان را یک‌پارچه نگه داشته و در مقابل سیاست‌های توسعه‌طلبانه امپراتوری مقدس روم، قسطنطنیه و پاپ در رم مبارزه نمودند. سرانجام پیشرفت نسبتاً صلح‌آمیز مجارها در قرون وسطی با حمله مغول‌ها به رهبری پاتوخان در سال‌ها (۴۴–۱۲۴۱) دچار وقفه شد و ارتش مجارستان شاه بلدی چهارم به‌سختی توسط مغول‌ها تارومار شد.

اوج شکوه و عظمت مجارستان در قرون وسطی روزگار سلطنت لوئی اول (بزرگ) (۸۲–۱۳۴۲) بود؛ زیرا نفوذش تا دریای بالتیک، دریای سیاه، دریای مدیترانه می‌رسید. جنگ با ترک‌ها در سال ۱۳۸۹ صورت گرفت و ترک‌ها تا دریای بالکان پیش رفتند و مدت‌های دراز مجارستان در چنگال ترکان عثمانی و قسمتی از خاک مجارستان زیر فرمان جابرانه خانواده‌ها هابسبورگ اتریش گرفتار بود.

این سیاست حفظ قدرت مرکزی توسط «ماتیوس هون‌یادی» (۱۴۹۰–۱۴۵۸) که از پادشاهان بسیار محبوب و موفق بود دنبال گردید. با مهار کردن قدرت بارون‌ها و تشکیل یک ارتش قوی اجیر شده، وی امنیت و آسایش برای مردم شهر و روستا را به ارمغان آورد، در حالی‌که سیاست خارجی توسعه‌طلبانه وی موجب هراس بود با این وجود دربار با شکوه و کتابخانه عظیم گرونسیانا برای وی در سرتاسر اروپا شهرت آفرید. جانشینان شاه ماتیوس در هر حال قادر نبودند که با قدرت رو به افزایش بارون‌ها مقابله کنند. افزایش فشار روستاییان موجب گردید که تخم نارضایتی در میان آنان کاشته شود؛ به‌طوری‌که در سال ۱۵۱۴ منجر به جنگ دهقانی بزرگی به رهبری گیورگ دوژا^[۱۰] از اهالی ترانسیلوانیا گردید. به‌هرحال ارتش دهقانی با نبردهای خونینی از هم پاشید و شکست آن منجر به کیفر خونینی برای دهقانان گردید. در این شرایط تهدید ترک‌ها برای اشغال کشوری که به‌دلیل اختلافات داخلی از هم پاشیده شده بود یک خطر جدی به‌شمار می‌آمد. در سال ۱۵۲۶ ارتش بزرگ سلطان سلیمان دوم قوای شاه جوان لوتیز دوم را در «نبرد موهاچ» نابود کرد.

پادشاهی اتریش - مجارستان

پس از آن نواحی غربی و شمالی مجارستان حکومت هابسبورگ را پذیرفته و از اشغال عثمانی‌ها رهایی یافتند. جنگ مجارها و عثمانی‌ها سرانجام با انعقاد پیمانی در سال ۱۶۹۹ پایان یافت. در سال ۱۸۶۷ میلادی حکومت‌های اتریش و مجارستان باهم متحد و سپس ادغام شده و دولت «اتریش - مجارستان» را شکل دادند. این پادشاهی دوتایی در طی جنگ جهانی اول توسط قدرت‌های مرکزی اروپا از هم گسسته شد. یک نظام جمهوری کوتاه مدت در سال ۱۹۱۸ در مجارستان به وجود آمد ولی بیش از ۸ ماه دوام نیافت، در سال ۱۹۱۹ بلا کُن رهبر کمونیست‌های رومانی با حمله به مجارستان و اشغال بوداپست در ۴ اوت ۱۹۱۹ یک حکومت کمونیستی بی نظم را در مجارستان پایه‌گذاری کرد. پس از ترک مجارستان توسط رومانیایی‌ها، آدام نیکولاس هورتی با یک ارتش ملی بوداپست را به تصرف درآورد، فاتحان بوداپست در ۴ ژوئن۱۹۲۰ معاهده‌ای تحت عنوان «پیمان تریانون» را به امضا رساندند.

در جریان جنگ جهانی دوم، مجارستان متحد آلمان در این جنگ بود. به دنبال حملهٔ نازی‌ها به شوروی در ۲۲ژوئن۱۹۴۱میلادی، مجارستان از متجاوزان به شوروی که آلمان‌ها بودند حمایت کرد ولی با شکست آلمان‌ها در جبههٔ شرق از متفقین، در مه ۱۹۴۳ از این حمایت صرف نظر کرد. آلمان‌ها مجدداً در سپتامبر ۱۹۴۳ برای بقا در جریان جنگ، مجارستان را اشغال کردند و یک رژیم دست‌نشانده در این کشور برقرار کردند. در جریان اشغال مجارستان توسط نازی‌ها، ده‌ها هزار یهودی و کولی مجار به اردوگاه‌های مرگ فرستاده شدند و به دست نازی‌ها به قتل رسیدند. با شکست آلمان‌ها در جنگ جهانی دوم، رژیم دست نشاندهٔ آنها در مجارستان نیز بین سالهای ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ توسط شوروی از قدرت ساقط شد. به موجب پیمان پاریس که در سال ۱۹۴۷ بسته شد، «مجارستان بایستی از کلیهٔ قلمرو خود که در جریان جنگ جهانی دوم به دست آورده بود صرف نظر می‌کرد، همچنین مجارستان به پرداخت ۳۰۰ میلیون دلار غرامت به شوروی، چکسلواکی و یوگسلاوی محکوم شد»

کمونیسم

در سال ۱۹۴۸ حزب کمونیست با پشتیبانی نیروهای شوروی در مجارستان قدرت را در دست گرفت، نظام جمهوری خلق در مجارستان تأسیس، صنعت ملی، زمین‌ها اشتراکی و حکومت تک‌حزبی شد، همچنین مخالفین توسط پلیس مخفی ترور می‌شدند. به‌طور کلی دقیقاً یک مدل و کپی از حکومت شوروی در مجارستان حکم فرما بود. یکی از مهمترین مخالفان حکومت کمونیستی، رهبر کاتولیک‌های مجارستان «کاردینال یوزف میندشنتی» در سال ۱۹۴۸ به زندان افتاد، در سال۱۹۵۶ قیام‌های مردمی به اوج خود رسید، در قیام معروف ۲۳ اکتبر۱۹۵۶ ضد کمونیستی مردم مجارستان، قیام مردم به خاک و خون کشیده شد و کماکان حکومت کمونیستی در مجارستان پایدار ماند.

انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان:

پس از تغییراتی که در شوروی، در پی مرگ استالین و کم شدن از ترس عمومی در پی حکومت وی صورت می‌گرفت، اعتراض گروه‌های سیاسی و صنفی در کشورهای کمونیستی اروپای شرقی نیز آرام آرام بالا گرفت. در همان روزها، حزب کمونیست مجارستان، میان دو دسته اصلاح طلبان و استالینیست‌ها تقسیم شده بود. از سوی دیگر دانشجویان دانشگاه صنعتی بوداپست برای نخستین بار دست به انتشار نامه‌ای زدند و در آن خواستار برقراری آزادی‌های مدنی و برگزاری انتخابات آزاد شدند.[۱۱] قیام خونین بوداپست در ۲۳ اکتبر ۱۹۵۶ و با تظاهرات جمعیتی بالغ بر ۲۳ هزار نفر در مرکز شهر شروع شد. تظاهرکنندگان به قرائت مرام‌نامه دموکراسی پرداختند و آوازهای ممنوعه را خواندند. تا غروب، جمعیت به ۲۰۰ هزار نفر رسید و آنها مجسمه غول‌پیکر استالین را به زیر کشیدند. تانک‌های شوروی مجبور به عقب‌نشینی از مواضع خود شدند اما یک هفته بعد، با قدرت بیشتری بازگشتند. تانک‌ها و زره‌پوش‌های ارتش سرخ به تظاهرات و اعتراضات پایان دادند و سه هزار نفر از جمله ایمره نوج، نخست‌وزیر وقت توسط ارتش سرخ شوروی بازداشت و اعدام شدند و بیش از ۲۰۰ هزار نفر نیز از خانه‌های خود آواره شدند.

در سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۸۸، یوناس کادار که به شدت به شوروی وابسته بود به قدرت رسید. در اواخر حکومت شوروی و پیش از اضمحلال آن، حکومت وابسته به آن در مجارستان، آزادی‌های سیاسی بیشتری به احزاب مخالف داد و سرانجام در سال۱۹۸۹ حکومت کمونیست مجارستان فروپاشید. پس از آن در اکتبر۱۹۸۹ قانون اساسی اصلاح شد و یک نظام چندحزبی در مجارستان روی کار آمد. آخرین نیروهای شوروی درژوئن۱۹۹۱، مجارستان را ترک کردند و به ۴۷ سال حضور نظامی در مجارستان پایان دادند. در آوریل ۱۹۹۹ مجارستان به ناتو پیوست و در مه ۲۰۰۴ به عضویت اتحادیهٔ اروپا درآمد. در ۵ اوت ۲۰۰۵، لاسلو سولیوم به عنوان رئیس‌جمهور و در ۲۹سپتامبر۲۰۴ فرنتس جورچانی با سمت نخست‌وزیر مجارستان انتخاب شدند

جغرافیا

مرزهای مجارستان کنونی پس از پایان جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری اتریش-مجارستان تثبیت شد. مرزهای مشترک مجارستان با دیگر کشورها جمعاً ۲۲۵۸ کیلومتر است. در شمال با جمهوری اسلواکی ۵۱۵ کیلومتر مرز مشترک دارد. در شرق آن کشور رومانی با ۴۴۳ کیلومتر مرز مشترک قرار دارد. همچنین در شمال‌شرقی مجارستان جمهوری اوکراین با ۱۰۳ کیلومتر مرز مشترک قرار دارد. در جنوب نیز کشور مجارستان با جمهوریهای پیشین یوگسلاوی (صربستان ۱۵۱ کیلومتر، کرواسی ۳۲۹ کیلومتر و اسلوونی ۸۲ کیلومتر) مرز مشترک دارد. در غرب مجارستان کشور اتریش با ۳۶۶ کیلومتر مرز مشترک جای گرفته‌است.

مساحت مجارستان ۹۳٬۰۳۰ کیلومتر مربع است. این کشور از شمال به جنوب ۲۵۰ کیلومتر و از شرق به غرب ۵۲۴ کیلومتر طول دارد. کشور مجارستان کشوری مسطح با دشت‌هایی در حوزه کارپات است که توسط رود بزرگ دانوب به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده‌است. مجارستان در حوزه اروپای مرکزی قرار دارد و دارای آب و هوایی معتدل می‌باشد. تابستانها در این کشور نسبتاً گرم با رطوبی متوسط است و در این فصل دشت‌های مرکزی، افزایش شدیدی دارد. مجارستان دارای زمستان‌هایی با بارندگی زیاد و هوایی سرد است. بلندترین نقطه مجارستان کوه کِکِس است که ۱۰۱۴ متر ارتفاع دارد.

دو رود مهم از جنوب (صربستان) وارد مجارستان می‌شود، رود دانوب که با گذر از بوداپست، پایتخت مجارستان راه شمال و شمال غرب را طی می‌کند و به اسلواکی و اتریش می‌رود و دیگری رود تیسا که آن هم از جنوب وارد مجارستان شده و راه شمال شرق را درپیش می‌گیرد و وارد اوکراین می‌شود. دریاچه‌ای نیز به نام دریاچهٔ بالاتون در غرب مجارستان قرار دارد. مجارستان دارای حالت دشت مانند و صاف بوده و دارای خاک حاصلخیزی نیز می‌باشد.

از مهمترین شهرهای مجارستان می‌توان به، دبرتسن ۲۰۵ هزار نفر، میشکولتس ۱۷۸ هزار نفر، سگد ۱۶۳ هزار نفر، پچ ۱۵۸ هزار نفر و گیور ۱۲۹ هزار نفر اشاره کرد. بوداپست از دو بخش بودا و پست تشکیل شده که اولی در کرانهٔ باختری (سمت راست) رود دانوب و دومی در سمت خاوری این رود واقع شده‌اند. شهر پچ که یکی از بزرگترین شهرهای کشور مجارستان می‌باشد پایتخت فرهنگی اروپا بوده و همچنین این شهر هر ساله پذیرای دانشجویان زیادی از دیگر کشورها است.

تقسیمات کشوری

مجارستان از ۱۹ شهرستان تشکیل شده‌است به علاوه بوداپست که متعلق به هیچ شهرستانی نیست و مستقل است. شهرهای مهم مجارستان شامل دبرسن، میشکولتس، سگد، پچ و گیور هستند.

شهرهای مهم

بوداپست	رتبه	شهر	جمعیت	رتبه	شهر	جمعیت	دبرسن سگد
	1	بوداپست	1,757,618▲	11	سلنوک	۷۲٬۷۸۶
	2	دبرسن	203,914	12	تاتابانیا	۶۶٬۷۹۱
	3	سگد	162,593▲	13	ایرد	۶۳٬۹۹۳
	4	میشکولتس	159,554	14	کاپشوار	۶۳٬۷۴۲
	5	پچ (شهر مجارستان)	145,985	15	شپرن	61,780▲
	6	گیور	129,372▲	16	وسپریم	۶۰٬۷۶۱
	7	نیرگهزا	118,125	17	بیکیشچابا	۶۰٬۳۳۴
	8	کچکمیت	111,836	18	زالائگرسگ	۵۸٬۹۵۹
	9	سیکشفهروار	98,673	19	اگر	۵۴٬۶۰۹
	10	سمباتهی	77,866	20	نادکانیژا	۴۸٬۲۴۱

سیاست

رئیس‌جمهوری از بین اعضای مجمع ملی برای یک دوره پنج ساله برگزیده می‌شود. مقام او تا حدود زیادی تشریفاتی است و اما بصورت اسمی وی فرمانده رئیس نیروهای مسلح و دارای قدرت‌های از جمله نامزدی برای نخست‌وزیری است که باید توسط اکثریت آرای اعضای پارلمان، بر پایه پیشنهاد ارائه شده توسط خود رئیس‌جمهوری انتخاب شود. در مجارستان رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر توسط دو سوم آراء پارلمان تعیین می‌شود.

در مه ۲۰۱۲ در پی کناره‌گیری پال اشمیت، رئیس‌جمهوری پیشین مجارستان به دلیل اتهام سرقت علمی در نگارش رساله دکترا، مجمع ملی مجارستان رئیس‌جمهوری جدید این کشور را انتخاب کرده‌است. رئیس‌جمهوری جدید مجارستان «یانوس آدر» نام دارد که از متحدان نزدیک ویکتور اوربان، نخست‌وزیر به‌شمار می‌آید.^[۱۲]

حزب مخالف دولت در پارلمان از شرکت در رای‌گیری خودداری ورزیده و گفت که انتخاب آقای آدر به این سمت باعث می‌شود تا حزب حاکم پایه‌های قدرت خود را محکم‌تر کند.^[۱۳]

قانون اساسی جدید مجارستان از اول ژانویه ۲۰۱۲ سال جاری به اجرا گذاشته شده‌است؛ در حالیکه اتحادیه اروپا هشدار داده بود که بخشی از محتوای آن شامل تغییر در موقعیت بانک مرکزی و ارتباط آن با دولت، ساختار قوه قضاییه و تشکیلات ناظر بر حفظ اطلاعات و حریم خصوصی شهروندان برای این اتحادیه قابل قبول نیست. اتحادیه اروپا علیه مجارستان به دلیل اصلاحاتی که در قانون اساسی این کشور صورت گرفته به دادگاه شکایت کرده‌است.^[۱۴]

در انتخابات ماه مه ۲۰۱۴ پارلمان اروپا، در مجارستان حزب حاکم که به عنوان راستگرا و ضد خارجی شهرت دارد با بیش از ۵۰ درصد، اکثریت مطلق آرا را به خود اختصاص داده‌است.^[۱۵]

روابط خارجی

این کشور از سال ۱۹۵۵ عضو سازمان ملل بوده‌است. بین سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۸۹ سیاست‌های خارجی این کشور از اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی تبعیت می‌کرد.

در پی بحران مهاجرتی اروپا در سال ۲۰۱۵، این کشور اقدام به کشیدن فنس‌هایی در مرز جنوبی خود کرد.^[۱۶]

اقتصاد

معادن بوکسیت بسیار غنی در این کشور، شناسایی شده و به بهره‌برداری رسیده‌است. نیمی از صادرات مجارستان را ماشین آلات کشاورزی، ابزار مهندسی و غلات و ماشینهای صنعتی تشکیل می‌دهند.

در سال ۲۰۰۸ اقتصاد مجارستان زیر فشار بدهی شدید و کسری بودجه قرار داشت. ارزش پول مجارستان موسوم به فورنیت، و شاخص اصلی معرف سهام در آن کشور، موسوم به بوکس، همزمان با سیر نزولی بازارهای مالی جهان، تنزل کرد. در پی کاهش شدید ارزش پول ملی و فشار مضاعف بر اقتصاد، مقامات این کشور به سراغ صندوق بین‌المللی پول رفتند. بانک مرکزی مجارستان برای جذب دارایی‌های مردم به بانک‌ها، بهره عامل را به ۵/ ۱۱ درصد افزایش داد.^[۱۷]

در اکتبر ۲۰۱۰ مخزن زباله‌های شیمیایی شرکت آلومینیوم‌سازی آیکا در غرب مجارستان ترکید. آن حادثه سیلی از زباله‌های سمی به راه انداخت که دو شهر کوچک را ویران کرد، هشت تن را کشت، و تمام حیات وحش را در رودخانه «مارکال» از بین برد.

مناسبات بازرگانی ایران و مجارستان

در سال ۱۹۵۲ برای اولین بار بعد از جنگ جهانی دوم یک موافقت‌نامه بازرگانی بین ایران و مجارستان منعقد گردید که اساس و پایه مبادلات بین دو کشور در سال‌های بعد قرار گرفت. از آن تاریخ تا ۱۹۶۶ به‌طور کلی حجم مبادلات بین دو کشور چندان زیاد نبود و جمعاً از ۵/۱۱ میلیون دلار تجاوز نکرد. در مه ۱۹۶۶ یک موافقت‌نامه بازرگانی و پرداخت برای مدت سه سال بین دو کشور منعقد گردید که به‌موجب آن حجم مبادلات بازرگانی بین طرفین برای سال اول ۲۶ میلیون دلار و برای سال دوم ۲/۲۹ میلیون دلار و برای سال سوم ۳۳ میلیون پیش‌بینی شد. برطبق این موافقت‌نامه کالای صادراتی ایران به مجارستان عبارت بودند از: خشکبار، دانه‌های روغنی، چای، توتون و فراورده‌های آن، پنبه، روغن نباتی، ماهی و کنسرو و پوست و روده و پشم و ابریشم طبیعی و فرش و پارچه‌های ابریشمی، منسوجات جوراب و زیرپوش و منسوجات نخی و نخ پنبه و سنگ‌های معدنی و سنگ‌های قیمتی مانند فیروزه، محصولات شیمیایی و فراورده‌های نفتی و گوگرد و … که قریب چهل رقم کالای صادراتی بود ولی عملاً صادرات از هشت قلم کالا تجاوز نکرد.

شامل: پنبه، پوست خام، مقدار فرش و چوب، کشباف و پارچه پنبه‌ای و حتی همین قلم با مقایسه ارزش کالاهای صادره و سهمیه‌های تعیین شده در موافقت‌نامه به میزان پیش‌بینی شده نرسید. طبق آمار بانک مرکزی ایران در سال اول موافقت‌نامه صادرات ایران به مجارستان ۳/۴ میلیون دلار و در سال دوم موافقت‌نامه صادرات ۶/۳ میلیون دلار و واردات ۳/۸ میلیون دلار و در هشت‌ماهه سال سوم ۲۰/۵ میلیون دلار و واردات ۴/۴ میلیون دلار بوده‌است. یک‌سال قبل از انعقاد موافقت‌نامه مذکور یعنی در مه ۱۹۶۵ یک موافقت‌نامه همکاری اقتصادی و فنی بین دو کشور در تهران به امضاء رسید که بر اساس آن دولت مجارستان موافقت نمود اعتباری به میزان ده میلیون دلار با بهره ۵/۲٪ جهت تحویل ماشین‌آلات و تجهیزات و انجام خدمات فنی در اختیار دولت ایران قرار دهد؛ ولی به‌علت اینکه شرایط این موافقت‌نامه با موافقت‌نامه‌های مشابه که ایران با دیگر کشورها منعقد نموده و تا حدی متفاوت بود، از تمام اعتبار مذکور استفاده نشد.

در آوریل ۱۹۶۸ یک موافقت‌نامه دیگر همکاری اقتصادی و فنی بین ایران و مجارستان به امضاء رسید که به‌موجب آن دولت مجارستان اعتباری به میزان چهل‌میلیون دلار با بهره ۵/۲٪ در اختیار دولت شاهنشاهی برای انجام پروژه‌های صنعتی و خرید ماشین‌آلات و تجهیزات و خدمات قرارداد و موافقت نمود که ایران در مقابل به همان میزان نفت خام شرکت ملی نفت ایران به مجارستان صادر نماید. با توجه به اینکه مبادلات بازرگانی بین دو کشور با وجود امکانات فراوان برای بسط و توسعه به میزان پیش‌بینی شده در موافقت‌نامه بازرگانی مورخ مه ۱۹۶۶ نرسیده بود لذا کمیسیون مختلط مرکب از نمایندگان دو دولت ایران و مجارستان در ژانویه ۱۹۶۹ در تهران تشکیل گردید و نتایج حاصله از اجرای موافقت‌نامه بازرگانی و پرداخت را مورد بررسی قرار دادند و چون مدت اعتبار در ژوئن ۱۹۶۹ به پایان می‌رسید لذا هیئت‌های نمایندگی دو کشور پیش‌نویس موافقت‌نامه‌های وزرای اقتصادی ایران و مجارستان آن را در بوداپست امضاء نمودند.

برطبق آن قرار شد ایران در سال اول معادل یک‌میلیون دلار اتومبیل سواری - اتوبوس، ۲۰۰ هزار دلار کفش - ۶۰۰ هزار دلار یخچال - چراغ گاز و آبگرمکن و ۳۵۰ هزار دلار فرش - یک‌صد هزار دلار صابون و پودر رختشویی - یک‌صد هزار دلار جوراب و پیراهن و زیرپیراهن، ۲۰۰ هزار دلار تریکو و پتو - ۵۵۰ هزار دلار دخانیات - ۲۳۰ هزار دلار روغن نباتی و دانه‌های روغنی - ۳۰۰ هزار دلار محصولات نخی به مجارستان بفرستد. در امضای موافقت‌نامه فوق طرفین توافق کردند که اجرای اصل کاملةالوداد را در مورد یکدیگر رعایت نمایند.

روابط اقتصادی ایران و مجارستان در سال ۱۹۷۰ وارد مرحله تازه‌ای شد. در اردیبهشت این سال در تهران مذاکرات مفصلی بین هیئت‌های نمایندگی دو کشور صورت گرفت و قرار شد که کالاهای صنعتی ایران در فهرست کالاهای قابل صدور به مجارستان قرار گیرد. در مهرماه ۱۳۵۰ یک هیئت بازاریابی و بازرگانی مرکب از وزیران صنایع و کارشناسان اقتصادی ایران به اروپا از جمله مجارستان مسافرت نمودند و سرانجام در آذرماه همان سال هیئت اقتصادی و بازرگانی مجار به‌مدت یک هفته به ایران آمد و پیمان‌هایی به‌منظور خرید کالاهای گوناگون از قبیل کفش و جوراب و تریکو و کشمش و پنبه به امضاء رسید. از سال ۱۳۴۹ ایجاد یک کارخانه تولید قند از خرما در خرمشهر با همکاری فنی کارشناسان مجارستان آغاز به کار کرد و در سال ۵۰ به مرحله بهره‌برداری رسید. در مهر ۵۱ وزیر بازرگانی خارجی مجارستان در رأس یک هیئت شش نفری از مقامات اقتصادی و بازرگانی آن کشور برای شرکت در دومی اجلاس مشترک وزیران اقتصادی ایران و مجارستان به تهران آمد و طی مذاکراتی توافق شد که دولت مجار میزان خریدهای خود را از ایران افزایش و متنوع سازد. در همین سال مذاکرات دیگری برای تأمین دومین واحد تولیدی تحقیق شده خرما صورت گرفت و ایجاد یک واحد عظیم کشت و صنعت در دشت مغان در دستور همکاری‌های اقتصادی و فنی دو کشور قرار گرفت.

مردم

جمعیت مجارستان بالغ بر ۱۰٬۳۱۳٬۸۸۳ نفر (سازمان ملل متحد ۱۹۹۵) است. ۸۸٪ جمعیت کشور از مجارها تشکیل شده و دیگر تیره‌های ساکن این کشور رومانیایی‌ها، صربها، کرواسی‌ها، آلمان‌ها، و شمار نسبتاً زیادی از کولی‌ها هستند. مطالعات ژنتیکی نشان داده‌است که مجارها فقط ۱۳ درصد از ژن‌های اقوام اورالی را دارا هستند.^[۱۸] زبان رسمی مجارستان مجاری است. ۷۰٪ مردم مسیحی کاتولیک و ۲۵٪ پروتستان هستند.

فرهنگ

سده نوزدهم برای این کشور احیاء ملی را به بار آورد که در آن، فرهنگ نقش بسیار ارزنده‌ای را ایفا نمود. بخش عمده مؤسسات فرهنگی و سنتهای موجود کشور، ریشه در قرن نوزدهم دارند. بیش از نیمی از جامعه مجارستان تا میانه‌های سده نوزدهم از زندگی روستایی برخوردار بودند و در مقایسه با جامعه غرب، طبقه روشنفکر مجارستان منفعل باقی ماند. در همان زمان، جمهوری مجارستان به عنوان یکی از کشورهای اروپای مرکزی نوعی انتقال غربی از سنتهای قدیمی به سنتهای جدید را تجربه نمود که با مخالفت شدید کشورهای شبه جزیره بالکان و اروپای شرقی مواجه گردید.

در اواخر دهه ۴۰ عنصر پیشرو سیاست فرهنگی از نوع بلشویکی حذف گردید و تا انقلاب سال ۱۹۵۶ سیاست فرهنگی طراحی شده به سبک اتحاد جماهیر شوروی سابق در کشور حاکم بود. پس از فرونشستن آتش انقلاب، فرهنگ آمرانه در اوایل دهه ۶۰ روبه زوال نهاد. در سال ۱۹۸۹، فرایند تجدیدنظر در زمینه‌های مختلف زندگی و انتقال تدریجی از سنت‌های قدیمی به سنتهای جدید در کل بلوک کمونیسم در حال شکل‌گیری بود. در نتیجه تضعیف نظام کمونیسم، منابع دولتی به تدریج تحلیل رفته و به موازات حذف کنترل سیاسی، حوزه فرهنگ کشور از نظام یارانه‌ای خارج گردید. در سال ۱۹۸۰، فرهنگ تجارتی به اوج خود رسیده و بنیاد فرهنگی سوروس نقش مهمی را در این میان ایفا نمود.

سوارکاری و موسیقی دو بخش مهم از فرهنگ مجار است.

زبان

طبق آمار سال ۲۰۱۱، ۹٬۸۹۶٬۳۳۳ نفر از جمعیت مجارستان (معادل ۹۹٫۶٪ از جمعیت کشور) به زبان مجارستانی صحبت می‌کنند که از این بین ۹٬۸۲۷٬۸۷۵ نفر (معادل ۹۰٪) از این زبان به عنوان زبان اول استفاده می‌کنند و ۶۸٬۴۵۸ نفر زبان دومشان است.^[۱۹]

ارتش

ارتش مجارستان به دو شاخهٔ نیروی زمینی مجارستان و نیروی هوایی مجارستان تقسیم می‌شود.

تا سال ۲۰۱۴ نیروهای مجارستان برای برقراری امنیت و مقابله با طالبان در افغانستان حضور داشتند.