توجه : درج کد پستی و  شماره تلفن همراه و ثابت جهت ارسال مرسوله الزامیست .

توجه:حداقل ارزش بسته سفارش شده بدون هزینه پستی می بایست 180000 ریال باشد .

توجه : جهت برخورداری از مزایای در نظر گرفته شده برای مشتریان لطفا ثبت نام نمائید.

در صورت نیاز به راهنمائی لطفا با ما تماس بگیرید.

با پیوستن به کانال تلگرام تمبرستان به نشانی http://www.telegram.me/tambrestan  در جریان جدیدترین کالاهای اضافه شده به سایت قرار بگیرید. برای سهولت و تسریع در اتصال با گوشی موبایل میتوانید در لیست تماسهای برنامه تلگرام خود عبارت  tambrestan@ را جستجو نمائید.

ابن خلدون

ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حَضرَمی (۸۰۸–۷۳۲ ه‍. ق، تونس) (تولد ۲۷ مه۱۳۳۲ - درگذشت ۱۹ مارس ۱۴۰۶) که به احترام جد نهم خود، «خَلدون» به «ابن خلدون» معروف گشت، تاریخ‌نگار، جامعه‌شناس، مردم‌شناس و سیاست‌مدار عرب مسلمان است. وی را از پیشگامان تاریخ‌نگاری به شیوهٔ علمی و از پیشگامان علم جامعه‌شناسی می‌دانند که حدود ۴۰۰ سال پیش از اگوست کنت (مؤسس علم جامعه‌شناسی (به فرانسوی: La sociologie) در فرانسه) می‌زیست. ابن‌خلدون این علم جدید را عمران نام نهاد.

عبدالرحمن در آغاز، قرائت قرآن و فقه مالکی را را نزد پدرش - ابوعبدالله محمدبن نزال الانصاری - فراگرفت و سپس نزد علمای تونسی قرآن و تفسیر، فقه، حدیث، علم رجال، تاریخ، فن شعر، فلسفه و منطق آموخت. استاد علوم عقلی وی ابوعبدالله محمدبن ابراهیم الایلی است که ابن خلدون افزون بر منطق و فلسفه، دیگر بخش‌های حکمت را نیز پیش او آموخته‌است. ربط و نسبت خانوادگی ابن خلدون با سیاست، وی را به عرصه فعالیت‌های سیاسی کشاند. وی در دربار چند امیر در مراکش و اندلس (جنوب اسپانیا) به کار سیاسی پرداخت، به گفته خودش، اول بار ابومحمدبن تافراکین حاکم تونس وی را به سمت مُهردار خود برگزید که چندان خوشایند ابن خلدون قرار نگرفت و پنهانی با حاکم «بجایه» توطئه ای را ضد سلطان مراکش سر و سامان داد که پیش از هر اقدامی علنی شد و ابن خلدون دستگیر و زندانی گشت. پس از مرگ سلطان مراکش وزیر وی ابن خلدون را آزاد کرد و مورد احترام قرار داد، اما او در خفا ضد وزیر توطئه کرد و وی را از کار برکنار ساخت. سرانجام نیز با سیطره ابوسالم بر مراکش در مقام قاضی القضاة برگزیده شد؛ و در سال ۷۶۴ به اندلس رفت و مورد احترام سلطان و وزیرش قرار گرفت و در مقام نماینده آنان برای برقراری صلح با شورشیان «قشتاله» به آنجا اعزام شد. در آنجا نیز مورد احترام قرار گرفت.

ابن خلدون در ۴۲ سالگی به نگارش کتابی پیرامون تاریخ جهان روی آورد که مقدمهٔ آن بیش از خود کتاب شناخته شده‌است. این کتاب تاریخی موسوم به «العبر و دیوان المبتداء و الخبر فی ایام العرب و العجم و البربر» در هفت جلد به دلیل سبک بدیع و نگرش نوینش، توجهات بسیاری را به خود جلب داشت و از دلایل اصلی شهرت وی و احتمالاً تنها دلیل آوردن نام وی در کنار دیگر فیلسوفان مغرب اسلامی مانند ابن باجه و ابن رشد است.

کتاب او با نام «مقدمهٔ ابن خلدون» در ایران شهرت دارد و توسط محمد پروین گنابادی به فارسی ترجمه شده‌است. در کتاب مقدمه وی از تکرار تاریخ در یک چرخه شش نسلی سخن گفته. این چرخه از آغاز یک اجتماع با تکیه بر کشاورزی سپس فنون آغاز می‌شود. در آخرین مرحله اجتماع چنان قدرتمند می‌شود که مردم آن به هنر و موسیقی روی می‌آورند و پس از آن مردم از فرط امنیت و بی‌نیازی تعصب خود را نسبت به جامعه از دست می‌دهند تا اینکه قوم دیگری آن جامعه را از خارج فتح می‌کند و در اینجا تاریخ بر همین منوال تکرار می‌شود. او برای مثال می‌گوید که ایرانیان از عربها شکست خوردند عربها از ترکان سلجوقی و ترکان نیز از مغولها شکست خوردند. اگرچه عقاید ابن خلدون تحت تأثیر افکار افلاطون و به خصوص سیاست ارسطو است اما این دانشمند توانسته با اندیشه یونانی و با نگاه ژرف و تجربه طولانی خویش به عنوان سیاست‌مداری کارکشته تئوری‌های نوین جامعه‌شناسی خود را توسعه دهد. از ابن خلدون به عنوان بنیان‌گذار علم تاریخ هم یاد می‌شود. او در همین کتاب برای نخستین بار شیوه‌هایی علمی برای استخراج حقیقت از منابع دست اول را طراحی کرده‌است. اثر معروف دیگر او کتاب العبر است.

مهم‌ترین و معروف‌ترین کتاب ابن خلدون، کتاب «لباب المحصل فی اصول الدین» است که تلخیص زیبا و گویایی از «المحصل فخر رازی» است.