1 عدد تمبر سیمون بولیوار - انقلابی و سیاستمدار ونزوئلائی- مکزیک 1980

توجه : درج کد پستی و شماره تلفن همراه و ثابت جهت ارسال مرسوله الزامیست .

توجه:حداقل ارزش بسته سفارش شده بدون هزینه پستی می بایست 100000 ریال باشد .

سیمون خوزه آنتونیو د لا سانتیسیما ترینیداد بولیوار ای پالاسیوس پونته ای بلانکو (به اسپانیایی: Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios Ponte y Blanco)، فرمانده انقلابی و سیاستمدار ونزوئلایی، یکی از چندین رهبر جنبش استقلال‌طلبانه در آمریکای جنوبی بود.

سیمون بولیوار
رئیس‌جمهور جمهوری بزرگ کلمبیا
مشغول به کار ۱۸۱۹ – ۱۸۳۰
رئیس‌جمهور بولیوی
مشغول به کار ۱۸۲۵ – ۱۸۲۵
رئیس‌جمهور پرو
مشغول به کار ۱۸۲۴ – ۱۸۲۷
اطلاعات شخصی
تولد	سیمون خوزه آنتونیو د لا سانتیسیما ترینیداد بولیوار ای پالاسیوس پونته ای بلانکو ۲۴ ژوئیهٔ ۱۷۸۳ کاراکاس، امپراتوری اسپانیا
مرگ	۱۷ دسامبر ۱۸۳۰ میلادی (۴۷ سال) نزدیکی شهر سانتامارتا بیماری سل
ملیت	بولیوی
همسر	ماریا ترسا دل تورو
پیشه	فرمانده انقلابی، سیاستمدار
دین	کاتولیک رومی

زندگی

بولیوار در ۲۴ ژوئیه ۱۷۸۳ در خانواده‌ای اشرافی در کاراکاس به دنیا آمد^[۱]. اجدادش از مأموران برجسته و عالی رتبهٔ کشور اسپانیا وابسته به خاندان سلطنتی پادشاهی اسپانیا بودند. خاندان وی در آن زمان از ثروتمندترین خانواده‌های اسپانیایی بوده‌اند.

در سه سالگی پدرش و در نه سالگی مادرش را از دست داد و توسط عمو و معلمانش پرورش یافت.

او ابتدا در ونزوئلا و سپس در اروپا تحصیل کرد. او در اروپا توانست دانش‌های ادبی و علمی خود را عمیق تر کرده و با انقلاب فرانسه آشنا شود. آرمان‌های دموکراتیک الهام گرفته از انقلاب فرانسه زندگی او را تحت تأثیر قرار داده و او را به مبارزه برای استقلال آمریکای جنوبی متقاعد کردند.

بولیوار درسال ۱۸۰۱ با ماریا ترسا دل تورو (María Teresa Rodríguez del Toro y Alaysa) ازدواج کرد و به کشور خود ونزوئلا بازگشت، اما با گذشت کمتر از یک سال از بازگشت، همسرش بر اثر ابتلا به بیماری تب زرد مرد و بولیوار پس از سه سال اقامت در ونزوئلا در سال ۱۸۰۴ به اروپا رفت^[۲].

مبارزات

مبارزهٔ جدی استقلال‌طلبانه مردم ونزوئلا برای آزادی در ۱۸۱۰ آغاز گشت و فرماندهی آنرا ژنرال فرانسیسکو د میراندا به‌عهده داشت. او از بولیوار دعوت به همکاری و پیوستن به سپاه مبارز آزادیخواه ونزوئلا با درجه سرگردی کرد. بولیوار به این سپاه آزادی‌طلب پیوست. از آوریل سال ۱۸۱۰، کلنل بولیوار به یکی از رهبران عمدهٔ جنبش آزادی‌بخش ونزوئلاتبدیل شد. با این حال، در ژوئن سال ۱۸۲۱ بود که پس از پیروزی در کارابوبو توانست اسپانیایی‌ها را از خاک ونزوئلا بیرون براند^[۳].

از آن پس سیمون بولیوار تلاش خود را معطوف آزاد کردن سایر مستعمرات اسپانیادر قاره آمریکای جنوبی کرد. جنگ در پس جنگ بولیوار موفق شد جمهوری بزرگ کلمبیا را متشکل از کشورهای کلمبیا، ونزوئلا و اکوادور آزاد تشکیل دهد.او مبارزات استقلال طلبانه دیگر کشورهای آمریکای لاتین مانند پاناما، بولیوی و پرو را نیز رهبری کرد.

مرگ

بولیوار در ۱۷ دسامبر سال ۱۸۳۰ در نزدیکی شهر سانتامارتا در کلمبیابه علت ابتلا به بیماری سل درگذشت^[۴]. تندیس او سوار بر اسب پس از مرگش ساخته و در شهر لیما پایتخت پرو برپا شد. هم اکنون تندیس او در بسیاری از شهرهای جهان برپاست. در سال ۱۳۸۵ شهرداری تهران بلواری را در شمال جنت آباد(تهران) به نام سیمون بولیوار نام نهاد.