توجه : درج کد پستی و شماره تلفن همراه و ثابت جهت ارسال مرسوله الزامیست .

توجه:حداقل ارزش بسته سفارش شده بدون هزینه پستی می بایست 100000 ریال باشد .

توجه : جهت برخورداری از مزایای در نظر گرفته شده برای مشتریان لطفا ثبت نام نمائید.

در صورت نیاز به راهنمائی لطفا با شماره 09381506644 تماس بگیرید.

با پیوستن به کانال تلگرام تمبرستان به نشانی http://www.telegram.me/tambrestan  در جریان جدیدترین کالاهای اضافه شده به سایت قرار بگیرید. برای سهولت و تسریع در اتصال با گوشی موبایل میتوانید در لیست تماسهای برنامه تلگرام خود عبارت  tambrestan@ را جستجو نمائید.

فرانتس شوبرت

فرانتس شوبرت
اطلاعات پس‌زمینه
نام اصلی	فرانتس پیتر شوبرت
تولد	۳۱ ژانویه ۱۷۹۷ قریهٔ لیختنتال نزدیکی وین
ملیت	اتریشی
مرگ	۱۹ نوامبر ۱۸۲۸ وین

فرانتس شوبرت (به آلمانی: Franz Peter Schubert) (زادهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۱۷۹۷ - درگذشتهٔ ۱۹ نوامبر ۱۸۲۸)، آخرین آهنگساز اتریشیِ بزرگ و برجسته مکتب کلاسیک / رمانتیک در عمر بسیار کوتاه خود ۹ سمفونی، ۱۴ کوارتت زِهی، ۲ تریوی پیانو و بسیاری آثار زیبای دیگر پدید آورد اما بدون شک آنچه که نام و جایگاه او را بی همتا نگاه می‌دارد لید‌های اوست، ۶۰۳ لید یا ترانه در ۳۱ سال زندگی نشانگر آن است که او هیچ وقت از آواز جدا نبوده است، هنگامی که به آثار مجلسی او نگاه می‌کنیم، تریوهای پیانو او را بسیار موفق می‌یابیم چرا که بیش از هر فُرم دیگری به خط آواز نزدیک است، در اغلب آثارش، ویولن و ویولنسل خط آواز را دنبال می‌کنند و پیانو در حقیقت همراهی کننده است، در میان تمام آهنگ‌سازان، شوبرت بهترین راهنما برای قسمت‌هایی که قبلاً هرگز کشف نشده بود می‌باشد، شایان ذکر است که نت‌های سازهای بادی او بر طبق نظر اغلب متخصصین موسیقی در واقع منحصر بفرد می‌باشند.

محتویات

سمفونی‌ها

شوبرت علاقهٔ فراوانی به آواز داشت و بسیاری از کارهای زیبایِ آوازی (لیدِ) خود را در نوجوانی تصنیف کرد. در ۱۸ سالگی حدود ۱۵۰ کار آوازی ساخت و در ۱۹ سالگی، که تجارب بسیاری در ساخت موسیقی آوازی به‌ دست آورده بود، ۱۸۰ اثر شامل کارهای آوازی، اپرا، سمفونی و مس خلق کرد

سمفونی شماره یک

اولین سمفونی شوبرت در پاییز سال ۱۸۱۳ تنظیم شد و بوسیله ارکستر کونویک وین اجرا گردید. محلی که شوبرت حدود ۵ سال در آنجا مطالعه داشت و این البته اولین کار ارکستر بزرگ او بود، وی این اثر را برای سازهای زهی نرمال (متوسط) تنظیم کرده و سازهای بادی متشکل از یک فلوت، دو ابوا، یک کلارینت، یک فاگوت، دو ترومپت، دو هورن و یک تیمپانی می‌باشد، شروع و حرکت اول سمفونی در فُرم آداجیو می باشد، تغییر سازهای بادی در بخش‌های متنوع این اثر ذوقی جادویی به همراه دارد

سمفونی شماره دو

دومین سمفونی وی دقیقاً یک سال بعد از سمفونی شماره یک تنظیم شد و اختلاف بین این دو سمفونی را می‌توان تأکید زیاد روی یک بخش جدید مانند ترکیب تکنیکی که در آن زمان درخور و مناسب شوبرت بود شمرد، ارکستراسیون مشابه همان ارکستراسیون سمفونی شماره یک است، در اجرا شاهد یک مقدمه آرام که خیلی آهسته و نرم در حرکت است می باشیم و در نهایت همزمان با ورود فلوت دوم، سازهای زهی و بادی به تکرار صداهایی موزون و هماهنگ می پردازند

سمفونی شماره پنج

سمفونی شماره ۵ جمع و جورترین سمفونی آهنگساز است و برای کوچکترین ارکستر (در قیاس با ارکسترهای سمفونی های دیگرش) نوشته شده است، این ارکستر مشتمل است بر فلوت، دو ابوا، دو فاگوت، دو هورن، و سازهای زهی و در واقع ارکستری است هایدنی بدون ترومپت ها و طبل ها، نیز بدون کلارینت ها که در تمام سمفونی های دیگر شوبرت حضور دارند، این بازگشت به امکانات اندک قرن هجدهم ظاهراً مقارن است با تصمیم گیری آگاهانه شوبرت در مورد دست شستن از تقلید بتهوون در زمینه تصنیف سمفونی و برگشتن به سرچشمه کلاسیک هایدن و موتسارت

سمفونی شماره هشت یا ناتمام (Unfinished)

هر چند شوبرت را به خاطر کارهای آوازی اش در اصل به عنوان یک چکامه سرا می‌شناسند اما نمی‌توان از کنار سمفونی‌های او بخصوص سمفونی شماره ۸ یا ناتمام (Unfinished) در بی مینور و همچنین سمفونی شماره ۹ او معروف به بزرگ (The Great) در دو ماژور به سادگی گذشت، شوبرت این سمفونی را سه سال قبل از مرگش نوشت، سمفونی شماره ۸ یا ناتمام او برای ارکستری به بزرگی ارکستر سمفونی بزرگ در دو ماژور نوشته شده است که مناسب سالن‌های کنسرت عمومی است سازهای بادی چوبی دوبل، جفت‌های هورن و ترومپت، ۳ ترومبون، تیمپانی، به همراه سازهای زهی، مشکل اصلی احتمالاً آنجا بود که شوبرت فکر می‌کرد اثری می‌سازد که تقریباً شنونده‌ای نخواهد داشت و به همین دلیل در پاییز ۱۸۲۲ از تکمیل اثر منصرف شد و پس از آن هم دیگر سعی نکرد کاملش کند یا به اجرایش درآورد، هنگامی که اثر را نیمه کاره رها کرد دو موومان اول را پاکنویس کرده بود اما فقط طرح مقدماتی یک اسکرتسو را ریخته بود، از طرح‌های مقدماتی اش برای فینال اثری به جا نمانده. شوبرت شش سمفونی نخستش را نه به قصد اجرای عمومی بلکه برای گِردهمایی‌های موسیقی خصوصی خانواده و دوستان خانوادگی پدید آورد، با وجود این، زبان موسیقایی شوبرت در آستانهْ بیست سالگی تقریباً شکل گرفته بود و نواخت‌های عدیده ملودی و هارمونی و بخصوص تغیرات جادویی تونالیته، همه ثابت می‌کنند که سراسر آثارش صدای موسیقی او را می‌دهد. دستنوشته دو موومان کامل سمفونی شماره ۸ سالها در اختیار دو برادر به نام های یوزف و آنزلم هوتنبرنر از اهالی گراتس قرار داشت یکی از نشانه های غیر عادی بودن سمفونی "ناتمام" این است که تِم‌های اصلی آن، چه در اکسپوزیسیون ها و چه در برگشت ها، نشانه پیانیسمو (خیلی ضعیف) دارند، نکته جالب توجه دیگر این سمفونی شروع هشت میزانی آغازین توسط ویولنسل ها و کنترباسها است که در آن زمان برای شروعِ یک آلگروی سمفونیک بی سابقه بود

سمفونی شماره نهم (The Great)

بر دستنوشته سمفونی بزرگ در دو ماژور شوبرت، که در بایگانی انجمن فیلارمونیک وین نگهداری میشود، تاریخ مارس ۱۸۲۸ به چشم می خورد. سال های سال از روی ظواهر امر نظر می دادند که این اثر یکی از آثار عدیده ای است که در آخرین سال زندگی شوبرت ساخته شده است، لیکن دیگر معلوم شده که بخش اعظم این سمفونی تقریباً سه سال پیش تر از این تاریخ، یعنی در تابستان ۱۸۲۵ تصنیف شده است و شاید مارس ۱۸۲۸ صرفاً تاریخ بازبینی جامع و نهایی سمفونی باشد، به بیان دیگر، این سمفونی همان سمفونی موسوم به "گموندن - گاستاین" است که شوبرت در جریان تعطیلاتی در ناحیه کوهستانی گاستاین در تابستان ۱۸۲۵ روی آن کار می کرد و بسیاری از شوبرت شناسان از سِر جورج گروو به بعد آن را گمشده می دانستند شواهد این تاریخ گذاری مجدد را نخستین بار جان رید، شوبرت شناس بریتانیایی در کتابی به نام "شوبرت؛ سال های واپسین" که در سال ۱۹۷۹ منتشر شد عرضه کرد. او آثار کاملاً قابل استنادی را تا سال ۱۸۲۸ بررسی می کند و به روشنی نشان می دهد که نیمرخ آفریده های شوبرت در این دورهُ واپسین در صورت حذف این سمفونی به مراتب واضحتر می نماید. سمفونی با یک مقدمه آرامِ وسیع و قدرتمندانه آغاز می شود، تِم آغازین که نخست با دو هورن بدون همراهی نواخته می شود، معنا و اهمیتی دارد که تا ورای مقدمه ادامه پیدا کرده و بسط داده می شود

زندگی

دوازدهمین فرزند درمیان ۱۴ فرزند خانوادهٔ شوبرت، فرانتس نخستین درس‌های پیانوی خود را از پدرش گرفت، درحالی‌که از برادر بزرگ‌ترش نواختن ساز آلتو را می‌آموخت. از ۱۸۰۸ تا ۱۸۱۳ او خوانندهٔ گروه کر سلطنتی وین است و همزمان در همان‌جا از آنتونیو سالیری درس موسیقی می‌گیرد. در همین دوره و باوجود مخالفت‌های پدرش، که حتی وی را از ورود به خانه و دیدار مادرِ رو به مرگش بازمی‌دارد، شوبرت شروع به آهنگ‌سازی می‌کند. در آغاز، نوشتن برای پیانو را می‌آزماید، ولی خیلی زود به نوشتن برای سایر سازها و فرم‌ها نیز مبادرت می‌ورزد؛ ازجمله ۸ چهارنوازی (کوارتت) برای سازهای زهی و به‌ویژه ترانه‌های آلمانی (لید: Lieder). در ۱۸۱۳ (۱۶سالگی) و درحالی‌که بسیار زیر تأثیر آهنگ‌سازان بزرگی چون هایدن، موتسارت و بتهوون است، نخستین سمفونی خود را می‌نویسد، و اندکی بعد، در ۱۷سالگی، نخستین اپرا، نخستین مس، و به‌ویژه نخستین شاهکارِ لیدِ خود، یعنی Gretchen am Spinnrade را می‌آفریند. در سال ۱۸۱۸ شوبرت به‌عنوان معلم سرخانهٔ فرزندان کُنت استرهازی در مجارستان مشغول کار می‌شود. او بجز این دوره، بیشترِ زندگی خود را در وین سپری کرد و به‌دلیل بی‌کاری و بی‌پولی، بیشتر روزهای عمرش را در منزل دوستانش گذراند و زندگی خود را وقف آهنگ‌سازی کرد. در ۱۸۲۳، شوبرت به بیماری سیفلیس دچار شد و این برروی آثار او تأثیر گذاشت و وی هرچه بیشتر به آثار هرچه ژرف‌تر روی آورد. او در ۳۱ سالگی براثر بیماری تب تیفوئید در شب ۱۶ نوامبر ۱۸۲۸ درگذشت و او را همانطور که وصیت کرده بود در جوار آرامگاه بتهوون به خاک سپردند

برخی از آثار

ازجملهٔ این آثار می‌توان به اینها اشاره کرد:

• ۷ مس
• ۱۰ سمفونی
• ۲۲ سونات پیانو
• ۱۵ چهارنوازی (کوارتت) برای سازهای زهی
• حدود ۶۰۰ ترانه (لید)، ازجمله:

آواز قو

سفر زمستانی

دختر زیبای آسیابان

ماهی قزل‌آلا (پنج‌نوازی (کوینتت) برای پیانو و سازهای زهی)

• ۱۱ اپرا ازجمله نامدارترین آنها رزاموند
• فهرست آثار